πενθεριδούς

-oῡ, ὁ, Μ

πενθεριδεύς*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πενθερός + κατάλ. -ιδοῦς (< -ιδ-εός με συναίρεση δηλωτική απογόνου), πρβλ. θυγατρ-ιδούς].